تعیین سهم سبک های حل تعارض در پیش بینی تعهد زناشویی کارکنان بیمارستان فارابی

خانواده مهمترین رکن جامعه است که ثبات آن مستلزم تعهد زوج به یکدیگر است. وجود مشکلات و اختلافات در زندگی زناشویی امری طبیعی محسوب می شود که چگونگی حل این تعارضات می تواند باعث ثبات یا عدم ثبات زندگی زوج ها گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بینی کنندگی سبکهای حل تعارض در تعهدزناشویی صورت گرفت. پژوهش حاضر اکتشافی از نوع طرح های همبستگی است. جامعه پژوهش شامل تمامی کارکنان متأهل بیمارستان فارابی تهران در سال 1392 (517 نفر) بود که تعداد 221 نفر از آنها بر اساس فرمول برآورد حجم نمونه، بصورت نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های تعهدزناشویی (mcq) و سبکهای حل تعارض رحیم استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و به روش تحلیل رگرسیون گام به گام انجام گرفت. نتایج نشان داد که سبکهای حل تعارض سازنده و غیرسازنده با تعهدزناشویی همبستگی معنادار دارند (01/0>p) و حدود 14% از تغییرات تعهد زناشویی را پیش بینی می کنند که به لحاظ آماری معنادار می باشد (01/0>p). می توان با آموزش سبکهای مناسب حل تعارض به زوج ها، علاوه بر کمک به حل تعارضاتشان، به طور غیر مستقیم باعث افزایش تعهدزناشویی آنها نیز شد.